Jeziorko Daisy

Sobota, 11 czerwca 2011 · dodano: 13.06.2011 | Komentarze 1

W sobotę zadzwonił do mnie kumpel i zaproponował wycieczkę nad jeziorko Daisy. Trochę pomarudziłem, ale po chwili gnałem na Szczawienko, gdzie już czekał na mnie Marek z synem. Najpierw ulicami Zdrojową, Wrocławską i Wilczą, a za Palmiarnią skręt w prawo i przez las. Po pewnym czasie osiągamy górę Witosz, na szczycie której stoi turystyczna wiata i ... stylowe, drewniane stojaki na rowery !



Witosz (483 m npm.) to najwyższy punkt naszej trasy i zarazem najwyższe wzniesienie na terenie Książańskiego Parku Krajobrazowego. Stamtąd już tylko w dół do celu naszej podróży. Jeziorko Daisy, zwane też Jeziorkiem Zielonym to dawne, obecnie zalane, wyrobisko wapienne. Jeziorko powstało w 1870 roku po eksploatacji górnodewońskich wapieni rafowych. Skały te stanowią obiekt zainteresowania geologów oraz paleontologów badających znajdowane tam skamieniałości korali, ramienionogów i liliowców. Powstały one w płytkim i ciepłym morzu. Po raz pierwszy przebadano je naukowo w 1831 i od tego czasu były tematem licznych opracowań. Jednym z pierwszych badaczy tego kamieniołomu był polski przyrodnik i podróżnik Władysław Dybowski (1838-1910), który opublikował opis tutejszych koralowców w roku 1873. Nazwa jeziorka pochodzi od księżnej Daisy von Pless, ostatniej właścicielki Książa, która szczególnie upodobała sobie to miejsce. Zaadaptowała również jeden z wapienników na basztę i urządziła tam izbę myśliwych.

Nad jeziorkiem zrobiliśmy sobie godzinę odpoczynku, połączoną z grillowaniem. Powrót do Wałbrzycha okrężną drogą przez górne partie wsi Mokrzeszów (piękne widoki na Nizinę Śląską z górującym w tle masywem Ślęży oraz Wzgórami Strzegomskimi na północy.


Wyprawa niezwykle wyczerpująca. Marek wybrał trasę, która prowadziła fragmentami przez dzikie chaszcze, zarośnięte i zapomniane ścieżki leśne. Aż dziw bierze, że z wycieczki nie przywiozłem żadnego pasażera (np. kleszcza). Całość można podsumować krótko i dobitnie: to była ostra zaprawa :)
A poniżej mapka: